Η υποξία μπορεί να οριστεί ως μια σχετική ανεπάρκεια στην ποσότητα του οξυγόνου που φτάνει στους ιστούς. Οι προκλητοί από υποξία παράγοντες (HIFs) είναι κρίσιμοι ρυθμιστές της απόκρισης των θηλαστικών στην υποξία. Σε κανονικές συνθήκες, ο κύκλος εργασιών της πρωτεΐνης HIF-1α είναι γρήγορος και η υπεργλυκαιμία αποσταθεροποιεί περαιτέρω την πρωτεΐνη. Εκτός από το ρόλο τους στην παθογένεση του διαβήτη, οι HIF εμπλέκονται στην ανάπτυξη των μακροαγγειακών επιπλοκών του διαβήτη. Η βελτίωση του ελέγχου της γλυκόζης σε άτομα με διαβήτη αυξάνει την πρωτεΐνη HIF-1α και έχει ευρέως πλεονεκτήματα, μερικά από τα οποία διαμεσολαβούνται τουλάχιστον εν μέρει από το HIF-1α. Ωστόσο, οι περισσότερες στρατηγικές για τη βελτίωση του διαβήτη ή των επιπλοκών του μέσω της ρύθμισης του HIF-1α δεν έχουν αποδειχθεί επί του παρόντος κλινικά χρήσιμες. Η διασταύρωση της βιολογίας του HIF με τον διαβήτη είναι ένας πολύπλοκος τομέας στον οποίο παραμένουν πολλά περαιτέρω ερωτήματα, ειδικά σχετικά με τις καλά διεξαγόμενες μελέτες που περιγράφουν ξεκάθαρα τις ασυμφωνίες των διαφορετικών μεθόδων αύξησης του HIF-1α, ακόμη και στους ίδιους ιστούς.